Scènes uit een huwelijk
Busje komt zo, busje komt zo … En ja, daar kwam de bus eraan. Op de bus kregen we deskundige uitleg over het toneelstuk en de regisseur. De meesten onder ons kiezen bewust voor de regisseur Ivo van Hove. Pas later realiseerde ik me dat we waarschijnlijk zelf voldoende scènes in ons huwelijk hebben meegemaakt om een toneelstuk te schrijven, maar ja, het was om Ivo te doen J.
We mogen best trots zijn op hem, want hij is een Vlaming met wereldfaam! De theaterstukken die hij regisseert beklijven. Na een vlotte busreis stapten we uit op het Vrijthof in Maastricht. We wisten niet wat we konden verwachten. We zouden in ieder geval niet in de comfortabele rode zetels zitten kijken naar de acteurs op het podium. We zouden ALLEMAAL op het podium zitten: acteurs en publiek. Het podium was verdeeld in drie podia met elk een andere scène uit een huwelijk en een eigen publiek. We keken en luisterden tegelijkertijd naar een ander fragment uit een huwelijk. Je hoorde de anderen wel, want er werden wat decibels geproduceerd, maar je zag ze niet of amper. Je zat op een stoel, een zitkussen of een poef en héél dicht bij de spelers. Met een beurtrol kwam je ook bij de andere scènes terecht. Onder de pauze spoelden we met een wijntje onze impressies door. Je wordt inderdaad niet vrolijk van zo’n stuk, maar hemeltjelief: Wat een talent!!! Na de pauze zat iedereen in een cirkel rond de spelers. Ook hier deed de variatie van zitmeubilair eerder denken aan een gezellige living dan aan een theaterzaal. Je mag wel zeggen dat het een uitputtende voorstelling was voor de acteurs. Je werd helemaal in het toneelstuk gezogen.
De tijd vloog voorbij ook al duurde het ruim vier uur. Ivo heeft zijn talent weer eer aan gedaan. Tevreden reden we terug naar België en tegen middernacht kwamen we aan in Hasselt.
Bedankt voor de leuke avond lava!